Auteur: sebastien.wauters

Merci dat jullie er waren! Thuis en onderweg. De vele lieve en leuke berichtjes, deden deugd.

Liever fietsten we naar huis of namen we de boot of de trein. Maar alla, we gaan ervoor..

Jeanne, Rosalie en papa beklimmen een berg.

Juliette en mama maken een strandwandeling.

Onze laatste fietsdag is er eentje om U tegen te zeggen. Rukwinden en storm. Vier Beaufort wind op kop.

Onze inspanningen worden beloond met een ruim appartement met zeezicht, op amper 15 km van de luchthaven.

Het belooft een prachtige dag te worden.

Iedereen welkom in de Arsenaalstraat vanaf 14u.

We fietsen langs de tempel van Poseidon en genieten van een mooie zonnige fietsdag.

Op het karretje van Seba: een grote rol bubbelplastic om donderdag onze fietsen in te pakken.

We logeren bij vrienden in Anavyssos aan de kust. Ira en Kyriagos zijn de max! We eten en drinken en praten tot laat in de nacht. De meisjes spelen met Ariadne (9) en Alexandros (7).

Op zondag gaan we met z’n allen naar een verjaardagsfeest. We genieten van de Griekse keuken, ontmoeten een dozijn warme mensen, we dansen en wandelen uiteindelijk in het donker naar huis.

Geboeid volgen we de klimaatacties in België. Maatregelen zijn dringend nodig. We fietsen langs de Zuidkust van Griekenland. Het uitzicht is prachtig maar aan onze voeten ligt het vol afval. Hele stranden vol plastic. In Hongarije, Servië, Roemenië, Bulgarije, Turkije, overal ligt afval. In de bermen, in de velden, onder de struiken en gewassen.

Tijdens onze reis speelden we regelmatig het spelletje ‘vrienden van de natuur’: neem een plastic zak (of koop een rol vuilniszakken), prop er zoveel mogelijk afval in, drop het in de dichtstbijzijnde vuilnisbak.

In Noord-Europa ruimden we dagelijks ons kampeerveldje op. In de Zuidelijke landen was het vaak moeilijk een plekje te vinden door al het afval.

De scholen blijven dicht. Er ligt een klein laagje sneeuw.. Vooral op de heuvels rond Athene is het koud. In het centrum is haast geen sneeuw te zien.

We lopen een rondje in het Olympisch stadion, waar in 1896 de eerste moderne spelen worden gehouden. Seba komt als eerste over de meet, met Juliette onder z’n arm. De tribunes zijn volledig in marmer. Mooi, duurzaam maar koud aan de poep.

In een interactief museum voeren we verschillende sportproeven uit. We leren dat tafeltennis en schermen het best aansluit bij onze vaardigheden. Enkel bij Jeanne wordt boksen aangeraden.

We beklimmen Lykavittos, de hoogste heuvel van Athene. We genieten van de zon en de vergezichten.

Speciaal voor Bompa: bloeiende cactussen en drie kaarsjes in het kapelletje op de top.

En ja, we zien de wachters met hun pomponnen. Wat een grappig schouwspel!

De Akropolis is best indrukwekkend. Deze heuvel ligt centraal in de immense stad Athene. Hierdoor zijn het Parthenon en de andere gebouwen steeds zichtbaar. Je kan er omheen wandelen of naar boven stappen. Van de oude stenen waren de meisjes minder onder de indruk. Vooral het uitzicht trok de aandacht.

We wensen iedereen een spetterend einde en een fantastisch nieuw begin!!

Op donderdag 17 januari vliegen we naar huis. Waarschijnlijk komen we rond 19u30 – 20u aan in de Arsenaalstraat.

We kijken er naar uit om iedereen terug te zien. Graag nodigen we jullie uit op vrijdag 18 januari tussen 14u en 00u. In de Porre (om de hoek) is er die avond Winterdrink met vuurkorf, foodtruck en glühwein. De afterparty is dus verzekerd. Wie graag blijft slapen, geef een seintje!

Op de voorlaatste dag van het jaar 2018, bereiken we Athene. We hebben gezweet, gevloekt en getwijfeld maar bovenal hebben we er keihard van genoten!

Op onze voorlaatste fietsdag, halen we alles uit de kast. We fietsen 73 km en 900 hoogtemeters. We dalen 1000m ?. Uitgelaten bereiken we een hotel. Het is poepsjiek en boven ons budget. Maar we hebben ze verdiend, die vier sterren.

Voor we het eiland Evia verlaten, nemen we nog een warm buitenbad.

Op de ferry is het weerom genieten van het uitzicht.

Het is niet makkelijk om de meisjes mee te krijgen. Ze genieten volop van het paardrijden en het helpen in de stallen.

We wensen iedereen een Zalig Kerstfeest!! Dikke kussen van ons allemaal.

We blijven een paar dagen op de manege en hopen oudejaar te vieren in Athene. Nog zo’n 250 km te gaan..

We logeren op een manege met een prachtige view. De bossen, de zee, in de verte de Olympus.

We varen naar Evia, een groot eiland ten Noordoosten van Athene. De boot staat afgeladen vol. Het is prachtig weer.

We fietsen een berg op en wiewen naar beneden. Zalig!

Onze helden gaan zwemmen.

Al vijf landen lang, komen we bijna dagelijks straathonden tegen. Sommige fietsers hebben pepperspray bij (Maarten), andere een stok (Sophie en Jacques). Wij verzamelen onze woede en grommen dreigend. Als dat niet helpt, doet Rosalie een monster na. Perplex blijven de honden staan. Seba lacht vanuit de hoogte. Elk zijn tactiek..

Na een stevige dag-etappe kuieren we door de stad. Straten, winkels, pleinen en boten zijn versierd. Overal hangen lichtjes. Er is een drukte van jewelste, door de week, om 19u.. Velen doen inkopen. Studenten delen glühwein uit. Een koortje zingt ‘Stille nacht’. Mensen bidden in de kerk.

We fietsen langs de Olympus, de hoogste berg van Griekenland, waar Goden en andere mystieke wezens leven.

Af en toe komen we fietsers tegen. Dit geeft onze karavaan een extra boost. Soms zwaaien we in volle afdaling, soms stoppen we voor een praatje. De sympathieke Française Sophie fiets zonder haar lief naar Nieuw-Zeeland. Xavier en Marie willen in zeven jaar rond de wereld fietsen.

De zon laat zich even niet zien. Het miezert. Wanneer we stilstaan, voelen we de koude wind. We fleuren de boel op met onze vrolijke kerstfietsen – met bellen en hohohoow.

Zo sierlijk en rank. Dit laatste nog meer uitgesproken als ze langs ons vliegen.

We laten onze fietsen een nachtje bij de fantastische fietsenmaker Jorgos. Wij genieten van een ritje op de vervangfiets.

Na de middag gaan we kerstversiering kopen!!

Er heerst een gezellige drukte in de stad. De winkels en restaurants zijn versierd met lichtjes en slingers. Maar het allermooiste blijft de zee.

We zien voor het eerst palmbomen en citroenbomen. We plukken zure mandarijntjes met veel pitjes.

We fietsen door de regen. We rusten in een bushokje met zicht op zee. Alles is nat. Nog 13 km te gaan..

De hele dag fietsen we in de zon. Links de zee. Rechts de bergen.

Voor we aan onze dagetappe beginnen, maken we een wandeling langs de Nestos-rivier. Wat een natuurpracht!

De weg loopt dwars door een groot meer. We zien reigers, flamingo’s, aalscholvers en pelikanen. Het is ongelooflijk mooi. De pelikanen vliegen boven onze hoofden, ze steken de weg over naar de andere kant van het meer.

Midden in dit prachtig gebied ligt een orthodox klooster. We worden hartelijk begroet.

Veel te snel verlaten we deze plek. We hebben nog heel wat kilometers voor de boeg. Zonder tent zijn we minder flexibel.

Na een lange fietsdag bereiken we in het donker ons appartementje aan zee.

We blijven een dagje om van deze immense schoonheid te genieten.

We fietsen langs katoenvelden.

En trekken onze schoenen uit om een rivier te trotseren. Brr..

Het voelt raar om met euro’s te betalen. Ons leven wordt plots duurder. We fietsen voor het eerst naar het Westen. En voelen het einde naderen..

We fietsen langs de zee, door olijfboomgaarden en over heuvels. Lastig maar prachtig.

We zien veel roofvogels. In Turkije ook opvallend veel reigers, hier duizenden spreeuwen. Het is magnifiek hoe ze met z’n allen ‘showtjes’ doen in de lucht.

Na een kilometerslange grensovergang, fietsen we Griekenland binnen. Ons laatste land. Ongelooflijk dat we zo ver geraakt zijn. We voelen ons trots en triest tegelijk. De soldaat legt z’n geweer terzijde om dit moment vast te leggen.

Geen ontbijt op bed, wel een klein rood cadeautje. Het blijkt een schot in de roos. Seba zingt en danst (en fietst?) de hele dag.

Onze karavaan staat stil. Regen, vrieskou en sneeuw, daar kunnen we niet tegenop.
Ons hotel delen we met studenten – zij vinden het geweldig dat hier kinderen rondlopen. Er is een ontspanningsruimte waar we biljarten, een studie-zaal om huiswerk te maken en een resto met lekker eenvoudig eten.

We bezoeken nog meer moskeeën, allemaal met mooie patronen op de muren en het plafond. We gaan bowlen en eten een typisch Turkse wafel: meer choco dan wafel. Het zijn hier echte zoetebekjes!!

We bezoeken de grote moskee. De open ruimte en de tapijten geven een warme indruk.

We wandelen door de smalle straatjes en kijken naar de vele kleine winkeltjes.

Op een regenachtige dag fietsen we Turkije binnen. De vergezichten zijn gehuld in een sprookjesachtige nevel.

Wanneer we op onze slaapplaats aankomen, gaan de hemelsluizen open. De hele nacht blijft het gieten.

We logeren op de bikers B&B van Lesley. Er is maar één kamer vrij maar dat is geen probleem. De meisjes slapen gezellig buiten in haar van.

We maken kennis met Imre (en zijn moto) uit Australië.

We worden uitgenodigd op een verjaardagsfeest en blijven zo een dagje extra in Bulgarije.

We zagen al veel grappige verkeersborden op onze tocht.

In Zweden zagen we ook een ‘pas op krom vrouwtje met rollator’ – bord.

De zon is machtig. Alles begint te blinken en zelf krijg je lekker warm.

We fietsen een laatste dag langs de Zwarte zee.

In Burgas passeren we een manege. We houden halt. De meisjes bestijgen met big smile een groot paard.

Juliette overwint haar angst: het katje mag op haar schoot.

Vandaag fietsten we 650 hoogtemeters! Dat is twee keer de Eiffeltoren! We voelen ons echte championnetjes. De view was ‘amazing’. Aangekomen in Nessebar fietsen we nog even rond de oude stad. Leve de zee en z’n woeste kracht.

We huren een appartementje in een toeristisch complex met sauna en bubbelbad. Die bubbels hebben we verdiend!

Het is hier verlaten. Vele grote hotels staan leeg, restaurants en winkels zijn gesloten. We hebben de zee voor ons alleen.

We fietsen door mooie bossen langs de Zwarte zee. Soms gaat de weg kilometers aan een stuk naar boven. De vergezichten zijn prachtig. Onze handschoenen (en de grote weg) beletten ons om foto’s maken.

Soms fietsen we op goed geluk. Met dit koude weer, reserveren we een avond op voorhand. We checken googlemaps, warmshowers, airbnb en booking.com. Waar mogelijk boeken we een appartementje. Het is altijd feest als Seba kookt.

Er rijden hier een massa stinkende auto’s. Regelmatig zien we afgedankte busjes met een Nederlands- of Franstalig opschrift.

Koffiepauze ?

Hieronder een foto van het openbaar zwembad. De 15 moedige zwemmers kun je net niet zien.

We slurpen gretig van onze nieuwe thermos. Het is amper 7 graden. De noordenwind maakt het nog kouder. Gelukkig fietsen we naar het Zuiden!

Na 41 km vinden we een klein warm bakkertje. Mmmm

De rouwadvertenties hangen hier, net als in Roemenië aan de bomen. In Servië gebruiken ze bushokjes.

Het verlaten van de Donau-route gaat vanzelfsprekend gepaard met een mooie lange klim. Een vrolijk toeterend autootje rijdt ons tweemaal voorbij. Boven wachten Rumen en Kremena ons op met 2 liter cola en 5 pakken chocola.

Niet veel later zitten we in hun tuintje op een zelfgemaakte schommelbank. En van het één komt het ander..

We nemen afscheid van de Donau. ’s Avonds en ’s morgens.

Seba fietst, met al zijn bagage, de steilste hellingen op. Team tandem heeft een ander ritme..

De Bulgaarse kant van de Donau-route is mooier en gevarieerder dan de Roemeense. Wel moet er geklommen worden.

De helft van de dag fietsen we op de weg (lees: auto-baan), de andere helft op een vergeten MTB-pad.

We fietsen door velden en akkers. ’s Avonds zien we opnieuw de Donau.

Waar is Wally? Soek Seba..

We logeren in een aangenaam hotel in een gezellig stadje. We parkeren onze fietsen en laten ze twee dagen uitrusten.

Op een mistige novemberdag fietsen we de Donau over, op zoek naar een aangename plek om uit te rusten. Bij de grensovergang steken we een lange rij vrachtwagens voorbij. Bij de paspoort-controle krijgen we zowaar pralines.

Ook hier heeft het deze zomer bitterweinig geregend. Verschillende veerponten zijn gesloten door de lage waterstand.

Schaapherders, boeren met koeien, straathonden, afval, brandjes, ganzen, kalkoenen, paard en kar, een ezeltje, zwaaiende mensen, toeterende auto’s, een slapend vrouwtje.

Er valt hier niet zoveel te beleven. We maken wat schoolwerk en fietsen weer verder.

Wie herkent deze winkel?

Een heuse supermarkt! Een luxe naast de kleine donkere winkeltjes met toonbank.

We fietsen door langgerekte dorpjes. Overal zitten mensen langs de weg, die ons het beste wensen. Regelmatig komen er kinderen op ons toegelopen om te high five’en.

Verrassend veel mensen verplaatsen zich hier met paard en kar.

We slapen binnen. Al twee nachten op rij wordt ons een huis aangeboden. Gisteren sliepen we bij de appelboomgaard van Marcel.

Vandaag in het vakantiehuis van vrienden van Maria.

Ook kregen we al yoghurtjes, cake’jes, appels, lolly’s, brood, frisdrank, verse schapenkaas, koeken, heerlijke zelfgemaakte groentenpasta, opgelegde krieken en abrikozen, … . Multsumesc mult! Een vrachtwagen stopte een kilometer voor ons op de weg, om snoepen en chocolade uit te delen aan de meisjes.

Het is hier, net als in Servië, verschrikkelijk vuil. Aan de rand van de dorpjes, in de bermen, in het bos, op de akkers, … Overal ligt er afval. Tonnen afval.

We steken de rivier over en zijn in een ander land. Op naar de fietsenmaker! Seba heeft een nieuwe buitenband nodig en Jeanne een nieuwe ketting. Oeps, het is zondag.. Dan slapen we er toch gewoon.

Bedankt John! We wensen je nog veel succes met La Pedale Drobeta!

Onze tocht door de kloof eindigt met een fantastische beklimming en dito afdaling.

We fietsen door de ‘Ijzeren Poort’. De kilometers brede Donau versmalt tot 150 meter.

Gevolg: 3 platte banden in 3 minuten

Het waarschuwingsbord zagen we pas achteraf.

We fietsen door de grote stad. Wanneer we de brug over de Donau voorbij zijn, komen we in het groen. We fietsen op een dijk langs een prachtig natuurgebied vol reigers en andere vogels.

De Donau is majestueus. Ook al staat het water laag, het blijft een machtige rivier.

We zien in Servië veel (zwerf-) honden en katten. Langs de weg ook heel wat platgereden dieren.

We ontmoeten een heleboel vriendelijke en gulle Serven.

(En vier vrolijke Polen op alco-biking vakantie.)

De zon blijft ons vergezellen. Zalig! Ze gaat alleen vroeg slapen. We moeten om vijf uur beginnen koken want om zes uur wordt het nacht. Zo kan zelfs Juliette genieten van de sterrenhemel.

Veel winkeltjes openen hier om 5u30. Ook zagen we de openingsuren van een ‘kindergarden’: 5u30 – 16u.

We fietsen uit de Europese Unie. Er is prikkeldraad, een douanepost en een hoge roamingkost.

We vinden een slaapplekje ergens nergens langs de Donau. Een klein uurtje later horen we een vreugdekreet. Het is ‘Lion’. Wat een ongelooflijk toeval! We maken een vuur en genieten van een gezellige avond samen.

De volgende morgen blijven we samen. We maken een treintje want er is veel wind. ‘Lion’ en ‘Bear’ fietsen op kop.

De meisjes vinden het super om Nederlands te kunnen spreken. Ze helpen Maarten en Louis met vanalles en nog wat. Ze zorgen er vooral voor dat Maartens plan om vroeg te vertrekken in het water valt.

We ontmoeten Jacques, een Fransman, op weg naar de Zwarte Zee.

We kamperen samen langs de Donau.

’s Avonds komen ook Louis en Maarten, twee broers uit Gavere, hun tent opslaan. Het wordt een kampvuur om niet te vergeten.

Deze morgen fietsen we over zand en gras. We komen geen enkele auto tegen. Wel 13 hertjes.

Vijf jaar geleden sliepen we in de tuin van Atilla en Katja. Vandaag brachten we hen een bezoekje.

We werden met open armen ontvangen, hun zoon werd opgetrommeld om te vertalen en ons bezoekje duurde tot de volgende morgen.

Ijskoud water!!

Het is prachtig weer in Hongarije. We kunnen weer buiten slapen!

We ontmoeten twee Deense fietsers, ‘Lion’ en Liv. We hebben een heel fijne avond.

Na een kleine omweg komen we aan bij de Donau. Ons plan is om deze rivier te volgen tot aan de Zwarte Zee (eurovelo 6).

Zondag 7 oktober, 9u ’s morgens, Seba neemt een duik in het koude zwembad.

Daarna luieren we wat in de hangmat en genieten van een mooie zonnige dag.

In alle vroegte fietsen we door Budapest. De gebouwen zijn majestueus. De pleinen verlaten. Op het Margaret-eiland ontbijten we in de zon terwijl we de zaterdagse lopers gadeslaan. We spelen en slapen en genieten van de dansende fontein.

Na de middag fietsen we de stad uit. Het wordt opnieuw een uitdaging. Duizenden auto’s omkransen deze mooie hoofdstad.

Slowakije hebben we niet gezien maar we zijn er wel geweest.

Flixbus brengt ons voor een spotprijsje over de bergen. De enige bestemming die mogelijk is met fietsvervoer is Budapest. Wanneer de bus rond 23u30 arriveert, blijkt er geen fietsenrek aanwezig. We proppen onze fietsen in het bagageruim en gaan een hobbelige nacht tegemoet.

We fietsen door de stad, bezoeken de immense zoutmijn in Wieliczka en blazen glas.

We genieten ook van de rust in ons appartementje en de kinderen van Netflix.

We zijn aangekomen in Zuid-Polen. We willen graag door de bergen maar beseffen dat dit moeilijk wordt. We zoeken transport naar Kosice (Slowakije) maar de trein noch de bus neemt fietsen mee.

We fietsen naar het Westen en treinen het laatste stuk tot in Krakow. Hier nemen we over een paar dagen de nachtbus naar Budapest.

Het is niet altijd makkelijk om afscheid te nemen van een leuke plek. Na alle dieren te hebben geknuffeld, gaan we weer op weg.

We komen aan bij een pony-boerderij. De meisjes zijn zot van alle dieren (geiten, kippen, bambi’s, vos, konijnen, boa, …) maar vooral van de paarden. We blijven een dagje extra om te helpen voederen..

We hebben al veel mooie picknickplaatsjes gehad.

Maar deze middag was heel speciaal. Een buurvrouw bracht een kan lekkere thee. De buurman een berg druiven van eigen kweek. Even later kwam de buurvrouw terug met een stapel vers gebakken pannenkoeken en twee potten zelfgemaakte confituur. Het werd een reuze-gezellige middagpauze.

We bezoeken de krijtmijnen onder de stad en genieten in een warm restaurant van de zoete zonde..

Na drie nachten binnen slapen (gisterennacht was het amper twee graden), kijken we er naar uit om weer in onze tent te liggen.

We eten worstjes boven het vuur, zoals we leerden van Andrzej.

De temperatuur valt mee maar er is veel wind.

We volgen de rivier de Bug. Deze rivier vormt de grens met Wit-Rusland en daarna met Oekraïne. We fietsen langs de oostelijke grens van de Europese unie. Regelmatig zien we grenspolitie. We lachen en blijven flink aan onze kant. De natuur echter loopt gewoon door.

We fietsen door het dorp Janow Podlaski. De kerk stroomt leeg. Het hele dorpsplein staat vol mensen en auto’s. Binnen in de kerk staan extra klapstoelen. Er lopen kinderen rond. Een stuk of tien priesters-in-opleiding staan rond een goedlachse pastoor. Wanneer we even later het dorp uit fietsen, stapt een nieuwe lading mensen de kerk binnen. Voor de mis van elf uur.

’s Avonds slapen we voor geen geld bij de paters in de Dom Pielgrzyma in Koden.

Om twaalf uur staan we voor een gesloten veer.

Om kwart na vijf staan we aan de overkant. Soms moet je een omweg maken om je doel te bereiken.

Om vijf uur ’s morgens begint de herfst. De wind raast door het bos. Dennenappels komen hard neer op onze tent. Daarna begint het zacht te regenen. Ideaal om weer in slaap te vallen.

We fietsen door eindeloze bossen.

De oergeluiden die we ’s avonds horen zijn afkomstig van bronstige reeën.

Er is hier vanalles te beleven. We bezoeken een park vol oude bomen. (De Helena-eik heeft een omtrek van 4m, is 32m hoog en staat hier al 350 jaar.)

We wandelen door het bos naar het bizonreservaat.

We slapen op een volle (!) camping en hebben een knotsgekke avond met Eline en Jeroen uit Brussel.

We fietsen door en slapen in het oerbos. ’s Avonds horen we grote dieren. We maken een vuur en gaan daarna rustig slapen.

Een prachtige fietsroute, zalig mooi weer, middagpauze bij een meer. Wat wil een mens meer?

‘Patatten rapen’, zegt Rosalie. En zo zitten we drie minuten later allemaal op onze knieën.

We bezoeken de zoo en zien onze eerste echte beer. We hebben zin om hem te knuffelen.

In de namiddag gaan we springen. Iedereen vindt het de max. Wanneer Seba bommetje doet op het luchtkussen, vliegen we de lucht in.

’s Avonds ga ik met Rosalie naar de mis. De grote kerk zit helemaal vol. Er wordt veel geknield. Heel anders dan de vrolijk versierde kerkjes in de Baltische Staten.

We laten geen enkel papiertje achter in de natuur. Integendeel, vaak nemen we extra afval mee naar de dichtstbijzijnde vuilnisbak. We zien veel zwerfvuil langs de kant van de weg. Hier nog meer dan in de Baltische Staten. Bij de kampvuur-plaatsjes liggen lege blikken bier en sigarettenpeuken. Zweden was uitzonderlijk proper. (Daar mag je dan ook geen alcohol drinken in het openbaar ?.)

Via een plaatselijke fietsroute (die vlot startte maar zanderig eindigde) komen we op de green velo, een nieuwe Europese fietsroute door Oost-Polen. We kunnen opnieuw pijltjes volgen..

Het is altijd even wennen in een nieuw land. Ook leren we nieuwe woorden. We hadden al tak, te-noan, paldi-jes en onze favoriet aa-chu. Nu bedanken we de mensen met gin koeije. Naar de oude vrouwtjes langs de kant van de weg roepen we vrolijk: gin dobrie!

Marijntje is gisterenavond gestorven. Ze werd bijna 98 jaar. Ik stond op een wankel ponton toen ik het nieuws hoorde. Ik keek uit over een zwart meer, de hemel boven mij vol sterren. Ze fonkelden. Het was alsof Marijntje naar me lachte. Alsof ze wilde zeggen: het is goed zo.

Onze gedachten zijn bij opa en oma. Ze verdienen alle steun en alle lof, ze waren er steeds toen Marijntje hen nodig had. Ook tijdens dit laatste moeilijke jaar.

Doorheen een prachtig bos, fietsen we Polen binnen. De schoonheid is ontroerend, de stilte intens.

We nemen afscheid met wat foto’s van de hier alom bekende Swing. De Swing bestaat in allerlei vormen en maten.

Ook even meegegeven dat ze hier erg houden van hoogteparcours. Man, ik heb gebibberd.

De dorpjes waar we door fietsen zijn steeds heel verzorgd. Zo mooi, al die bloemen!!

We fietsen een hele dag door het bos. In het midden van het bos fietsen we langs een verzorgd kerkhof. Af en toe zien we paddenstoel-plukkers. (De oogst is matig door de warme zomer.) We moeten regelmatig afstappen door het mulle zand. Na dertig kilometer zijn we bekaf.

Nog even een wiebelig bruggetje over en we houden het voor bekeken. Tijd om hout te zoeken, huiswerk te maken, matjes op te blazen, te koken, … .

Wanneer de nood hoog is, ontmoeten we Grazvydas, Toma en de kleine Dovilas. We mogen in hun weekendhuisje slapen. Eerst helpen we appels plukken (lees rapen) en inladen. Even later vertrekken ze richting fruitpers.. Wij proeven alvast van een heerlijk glaasje sap. En thee. En gebakken kaas. En zelfgeplukte pruimen.

De volgende morgen bekent Toma dat ze muziekleraar is.

We vervolgen onze weg langs rustige wegen (eurovelo 11). Langzaam maar zeker fietsen we richting Polen.

Vandaag vieren we Dita’s verjaardag. We zingen en wensen Rosalie haar boezemvriendin het allerbeste!! We snoepen van een Litouwse specialiteit: de Sakotis-cake.

Wat blijkt na het verorberen van ons torentje.. Dita is pas over drie dagen jarig. Lap, we zullen nog eens moeten feesten ?

We bezoeken de heropgebouwde burcht in Trakai. Deze bevindt zich op een eiland temidden van een prachtig meer.

Degelijke fietskaarten zijn hier moeilijk te vinden. Gelukkig hebben we Google maps en Osmand. Dankzij deze apps vinden we zalige kampeerplekjes.

Het is een hels karwei om Vilnius in of uit te rijden zonder auto. Af en toe is er een stuk fietspad maar dit stopt soms abrupt.

Kilometers auto’s rijden naast ons. De stank is overweldigend. Op naar de natuur!

We bezoeken Vilnius. In het park zien we veel jongeren in uniform (met hemd en das). We beklimmen een toren, spelen in de fontein en bezoeken het Illusion museum.

In de namiddag zien we de optocht van de studenten, ook voor hen begint het academiejaar vandaag.

Seba stond daarstraks aan de kassa van een klein winkeltje. Het oude vrouwtje wilde z’n pintjes niet afrekenen omdat het één september is. Seba toonde z’n identiteitskaart ? maar niets hielp.

Er is hier blijkbaar een nieuwe wet die het verbiedt om alcohol te kopen op één (en dit jaar ook op drie) september.

Even later kwam een hulpvaardige local een literfles bier brengen. En een volle doos frambozen uit eigen tuin en niet te vergeten een grote zak vol appels ?.

Vandaag beklommen we een toren van 36 meter hoog. Er was geen wind en toch wiebelde het ding vervaarlijk.

Het is heel mooi fietsen in Litouwen. Het landschap is prachtig. We zien glooiende velden, bossen en meren. De route die we volgen gaat over rustige wegen. Wel moeten we regelmatig klimmen. Waarschijnlijk is dit onvermijdelijk in merengebied.

Seba was in z’n nopjes! De appelmoes met worst en ribbetjes werd gesmaakt..

De weg loopt dood in het laatste dorpje voor de grens. Via een wandelpad langs de sporen, fietsen we Litouwen binnen.

Onze eerste fietsdag in Litouwen is adembenemend mooi. De weg slingert door een golvend landschap, het asfalt is als nieuw, er is amper verkeer. De zon schijnt, een grote regenwolk haalt ons net niet in.

We zijn opnieuw in merengebied. Heel mooi!

s Morgens nemen we een duik in het frisse water. Dit klinkt sierlijk, in werkelijkheid stappen we voetje voor voetje het water in. Maar eens kopje onder, genieten we van het weldadige gevoel.

Het wordt wat frisser in de tent. We blijven ’s morgens langer liggen. ? Overdag halen we een mooie 20 graden. ’s Avonds maken we vuur.

We zijn in de appelprovincie. Overal staan boompjes vol appels. Het zijn er uitzonderlijk veel dit jaar. We plukken appels, we krijgen zakken vol appels en doosjes vol gedroogde appeltjes. We eten appelmoes als voor- of nagerecht, appels bij de havermout en gedroogde appeltjes onderweg.

Na de regen van de afgelopen dagen, is het eindelijk tijd voor ons eerste echte kampvuur.

Vandaag fietsten we op een zalig mooie rustige weg. Toen we even stil stonden, viel ons de stilte op. De rust. We hoorden de wind in de bladeren, het zoemen van insecten, een enkel vogeltje en een verre haan.

Ook in Letland zagen we al drie herten. In de velden zien we ooievaars parmantig rondstappen. Langs de rivier zitten grote zilverreigers. De meisjes hebben al verschillende glibberige kikkers gevangen.

Soms zien we een eekhoorntje de weg oversteken. De laatste dagen zien we opvallend veel kalfjes.

We fietsen naar het zuidoosten, langs de Daugava. Slechts af en toe geraken we tot bij de rivier.

Het is niet eenvoudig om mooie kampeer- of rustplekjes te vinden. De weg gaat eindeloos door, door bos en hei. Het landschap is licht glooiend, we fietsen langs naald- en loofbossen.

MERCI voor alle toffe berichtjes. Het is heel leuk dat jullie onze avonturen zo enthousiast volgen. De gelukspoppetjes en andere geluksbrengers reizen met ons mee.

Thanks to all the friendly and generous people we meet on our way. Your warmth feels great!

Deze avond werden we uitgenodigd bij vriendelijke Letten. Terwijl wij thee dronken op hun nieuwe terras, stopte de oma onze meisjes in bad.

We zijn in Turaida. We bezoeken de bekendste grot van Letland – die bitterweinig voorstelt. We rijden met de trein en de bus naar een park vol houtsnijwerk. Ook hier blijkt de folder interessanter. Uiteindelijk gaan we rodelen, een echte voltreffer, jihaa!!

Zo ver fietsten we vandaag.

Gisteren regende het de hele dag.

We fietsen zoveel mogelijk tussen de buien door.

Last-minute huren we een huis. Toevallig met sauna, dompelbad en roeiboot. ?

We verlaten de eurovelo 10 (en daarmee ook de kust) en kiezen een landelijke fietsroute richting zuiden.

De Estse wandelvereniging RMK voorziet kampeervoorzieningen (grote picknickbanken met afdak, kampvuurplaats, toilet) op prachtige locaties.

Vandaag fietsen we naar Letland. Benieuwd of ze daar ook een RMK hebben.

We bezoeken een natuureducatief centrum. Ook het toilet hebben ze ingericht.

Misschien een ideetje voor de Nachtegaal.

De eerste platte band is een feit. De dag erna ook de tweede. Seba herstelt alles heel vlot.

Estland fietst gemakkelijk. Het is hier zalig plat. We hebben een aangename 23 graden. De wind houdt zich rustig. Af en toe komen we andere fietsers tegen.

Het fietsen op een bestaande route is heel comfortabel, gewoon de bordjes volgen.

Onze tent doet het nog steeds super. Enkel het grondzeil was niet bestand tegen de plassen onder de tent.

Terwijl de matjes drogen, maken we wat schoolwerk.

Het is hier heerlijk verlaten. Vandaag had ik enkel koeien in de yoga-les.

In de ‘grote’ dorpen is er vaak een kleine buurt-supermarkt. Hier geen eindeloze keuzemogelijkheden, we eten wat er is.

Het valt ons op dat hier nergens reclame gemaakt wordt. Het is bijna twee weken geleden dat we nog een schreeuwerige affiche hebben gezien. Bushokjes zijn hier gewoon bushokjes.

We fietsen vaak langs hele grote begraafplaatsen. Oude en nieuwe graven liggen er naast elkaar. Alles steeds goed verzorgd.

Wat is dat fijn! We trappen en vliegen vooruit.

Bij de laatste overzetboot, fietsen we honderd wachtende auto’s voorbij en mogen we als eerste de boot op.

Deze avond regent het. Benieuwd hoe ons (oud maar vertrouwd) tentje het zal doen..

Estland telt 2222 eilanden. We nemen de boot -een leuke afwisseling- en fietsen over de twee grootste eilanden: Hiiumaa en Saaremaa. Hier is er een beetje toerisme, we zien al eens een terrasje.

Het landschap is meer gevarieerd, naast bomen zien we ook weilanden, koeien en natuurlijk de adembenemende zee.

Vandaag kregen we een postpakket!!

Eindelijk kunnen de meisjes weer zoetjes slapen.

(De knuffels lagen nog onder de lakens in ons appartementje in Tallinn. Thanks Liisa!!)

We fietsten er al meer dan 1000 (zie pagina ‘Stats’). Vandaag hadden we wind op kop. Het was zwoegen om ons slaapplaatsje te bereiken. Niet in het minst door de 12 km lange zandweg.

Morgen gaan we naar de eilanden.

Jammergenoeg kunnen we onze gekliefde balkjes niet gebruiken. Ook in Estland geldt er (sinds eind juli) een vuur-verbod door de aanhoudende droogte.

De vrachtwagens die ons voorbij rijden, liggen steeds vol boomstammen.

We horen hier opvallend minder vogels dan in Zweden. Zelfs gisteren tijdens onze nacht in het bos.

Vanavond kregen we bezoek van een sierlijke vos. Hij liep langs op twee meter en kwam er daarna gezellig bij zitten.

Bijna vergeet ik de wespen te vermelden die hier in grote getale aanwezig zijn. We negeren ze.

We zagen ook een statige ooievaar op een reuze nest.

We fietsen langs grote rustige wegen. Links en rechts zijn er bomen. Duizenden en duizenden. De eerste dag fietsen we verschillende dorpjes onbewust voorbij. Wat wij als bospad aanzien blijkt de (hoofd)straat van een dorp. Vaak zijn het slechts een paar huizen verstopt in het bos.

Onze eerste fietsdag is er eentje met veel wind op kop. Het fietspad (eurovelo 10) ligt vlak naast een drukke weg. Pas na 25km wordt het rustiger.

Bij de Keila-joa-waterval, willen we onze drinkflessen bijvullen. We vragen het aan de juiste man – hij woont in een indrukwekkend huis en maakt z’n eigen Calvados.

We eindigen onze dag op een kampeerplaatsje in het bos, vlak aan de zee.

We fietsen en wandelen door de oude binnenstad.

In de Sint-Olaf-kerk, laten we ons meevoeren op Estse gezangen. Daarna beklimmen we de toren.

We bezoeken het poppentheater-museum.

We spelen met nonkel Kim die hier heel toevallig op reis is.

We slapen in een gezellig appartementje, dat in een mum van tijd vol hangt met was.

De oversteek van Stockholm naar Tallinn was een ongelooflijke ervaring.

We sliepen in een verzorgde kajuit, de kinderen speelden in de ‘speelkamer’, we dansten op de muziek van de jukebox-band en we keken (met een drankje in de hand) naar een folkloristische voorstelling van Estland.

We kijken er naar uit om dit land dat voor 52 procent uit bos bestaat te ontdekken.

Toen ik ’s morgens op het dek stond, kon ik het beeld van een drijvend appartementsgebouw moeilijk loslaten.

Onze fietsen zijn een echte meerwaarde in deze stad. We genieten volop: van Junibacken, van de ijsbreker met z’n gigantische motor, van de vuurtorenboot, het museum voor moderne kunst, … .

Rarara, wat hebben de meisjes hieronder geschreven..

Er zijn veel mensen en veel brolwinkeltjes. Maar er is ook water, zalige fietspaden, grootse gebouwen, parken, musea en lekkere restaurantjes. We wandelen door de stad, bezoeken het Egyptisch Museum en vinden afkoeling in het Malaren-meer.

Het uitzicht was meermaals ontroerend mooi.

De boottocht duurde lang voor het kleinste meisje. Best indrukwekkend hoeveel wij in twee dagen fietsen..

We nemen afscheid van het Zweden dat we kennen. Met een duik.

En een fietstocht doorheen prachtige bossen en vergezichten.

Ondertussen zagen we in Zweden nog twee hertjes in het wild, een das, vele schitterende libellen, honderden witte vlinders en een zwarte slang.

We naderen Mariefred. Als alles goed gaat, nemen we daar de boot naar Stockholm. Zo willen we de drukke invalswegen vermijden en nog eens genieten van de natuurpracht vanop het water. Vanavond slapen we dan in Stockholm. Na 28 nachten in de tent, kijken we uit naar een echt bed met een dikke matras.

Het fietsen ging vlotter zonder de extreme hitte. Wel schuilden we twee keer voor de regen. Een ideaal moment om samen wat te lezen.

De laatste twaalf kilometers fietsten we in de regen. We zongen uit volle borst en werden helemaal nat.

Het regende het grootste deel van de dag. We maakten een regendansje en bakten een grote stapel pannenkoeken. De helft van de camping kon meegenieten.

We sloten de dag af met een prachtige zonsondergang.

Vandaag was het open-kerk-dag. Alle kerkjes die we tegenkwamen konden we bezoeken en overal kregen we koffie, sap en koekjes. Hieronder een kerkje van 800 jaar oud met een houten dak.

Vandaag regende het voor ons en naast ons en uiteindelijk ook op ons.

Deze keer geen duik bij de middagpauze maar een speelpleintje.

We kwamen relatief droog aan op de camping. We kookten in het keukentje en aten in een prieeltje.

Zelfs bij nat weer, blijft het gezellig.

Het is de warmste zomer ooit opgemeten in Zweden. Er viel amper regen sinds begin mei. Het is puffen op de fiets.

We stoppen vroeg en zwemmen veel. Het water in de meren staat laag. Dit kun je zien op de rots hieronder.

Aan ons kampeerplekje worden we uitgenodigd bij Gotte (lees Jutte) voor een ontbijt. De gepensioneerde leraar Frans vond het fijn om nog eens Frans te spreken. En zo speelde Jeanne een half uurtje viool.

Deze morgen speelden we nog wat op de camping.

Daarna fietsten we 17km, namen een duik in een meertje en aten brood met kaas, paprika en augurk.

17 warme kilometers later bezochten we Tommy, de smid.

2 km verder vonden we ons slaapplaatsje..

– Er zijn hier veel mensen die van auto’s houden. We zien opvallend veel Porches, Volvo’s, Ferrari’s en Cadillacs.

– Veel Zweden hebben tatoeages. Hele armen, benen, borsten en ruggen vol.

– Brievenbussen staan hier graag bij elkaar.

– Bij de meeste zwemplaatsjes is er een toilet voorzien.

– De toeristen komen hier vooral uit Zweden en Duitsland. Ook zien we Noorse kentekens. Heel af en toe ontmoeten we Nederlanders of Belgen.

– Deze zomer is uitzonderlijk warm en droog, met temperaturen tot 35 graden.

Deze morgen werden we gewekt door kraanvogels. Man wat maken die een kabaal!! Nu ga ik slapen met de zon..

Boekje lezen, was ophangen, trampoline springen en … kano varen!!

Gisteren fietsten we 49 km. Niet te geloven. We reden door prachtige (naald)bossen over gravel en grind.

Seba kookt voortreffelijk op onze kleine vuurtjes. We aten al zalm, Zweedse balletjes, bulgur, couscous, … . De melk smaakt hier heerlijk en is slechts negen dagen houdbaar!! Ook hebben ze een grote variatie aan brood en crackers. De meisjes houden vooral van de pannenkoekenbroodjes.

Onderweg plukt Rosalie steevast heerlijke framboosjes.

We hebben twee e-readers bij en twee smartphones. We laden alles op met ons zonnepaneeltje.

Gisteren hadden we vrienden op bezoek op ons kampeer/zwem-plaatsje. Het werd een onvergetelijke avond.

Vandaag maakten we een ritje met de batbuss. En de fietsen gingen mee..

De boottrip was zalig!

Jammergenoeg was de motor kapot en zette de kapitein ons vervroegd af, een heel eind verwijderd van onze geplande route..

’s Morgens doe ik graag wat yoga. Af en toe doet iedereen mee.

Een paar dagen terug, ontmoetten we een Duitse solo-fietster. Zij leerde ons acro-yoga.

We fietsten al meer dan 400 km. Het is af en toe echt puffen op de fiets. Maar Zweden heeft meren genoeg waar we kunnen afkoelen.

We zagen al twee herten, een bever, honderd vlinders, twee slangen, een klein vosje, duizend vissen en een mini-salamander.

Mooie maar lastige fietsdag. Veel op en neer. Uitgeput zoeken we een slaapplaats. Via een hobbelig weggetje vinden we een plaatsje aan het meer. Voor het eerst geen vriendelijk welkom maar een boze man met een hond. Morgen fietsen we naar Amal voor een rustdag.

Op weg naar alweer een zalig kampeerplekje..

Met een bootje!!

Ik heb al lang geen nacht meer gezien. Rond tien uur begint het te schemeren, om twaalf uur is het nog steeds niet helemaal donker. ’s Morgens worden we wakker van de zon op de tent. Om acht uur is de zon al vier uur wakker..

We fietsen landinwaarts. Weg van de woeste fjorden en de wind. We zijn nu net voorbij Uddevalla.

We blijven zwemmen.

Het is hier uitzonderlijk warm: 27 graden, het water 23.

We kamperen op de mooiste plekjes.

Zalig! Wel vraagt dit om een handwasje..

Bij de eerste bui, speelden we Uno op een overdekt picknickbankje. Daarna fietsten we verder. In de supermarkt bleven we iets langer dan normaal en ’s avonds aten we macaroni in ons voortentje. Heel gezellig allemaal. Gelukkig was er de volgende dag weer volop zon.

We kamperen het liefst in de natuur. Enkel om voetbal te kijken zoeken we een camping op.

Eén keer moeten we een paar koeien vlaaien verplaatsen maar dat hebben we ervoor over.

We fietsen langs de westkust. Het uitzicht is prachtig. Maar de weg is lastig. We stijgen en dalen voortdurend. Er is geen fietspad. Wel zijn de Zweedse chauffeurs heel hoffelijk. Ze vertragen, laten ons door,… . Eén auto reed meer dan een kilometer stapvoets achter ons en creëerde zo een lange stoet.

Na een late voetbal-avond (schitterende match waarin onze duivels de Brazilianen naar huis spelen)..

rustdag!!

Na het ontbijt maken de meisjes wat werkblaadjes -ze staan te popelen om aan hun nieuwe schriften te beginnen. Daarna bezoeken we ‘met de hele school’ een Middeleeuwse burcht.

We krijgen met z’n allen zwaardles. Omdat we niet veel begrijpen van de Zweedse meester, kloppen we erop los ?

We fietsten rond en door Gotenburg en het ging de hele tijd op en neer. Niet overdreven maar mijn conditie moet nog opgebouwd worden..

En onze banden konden nog wat extra druk gebruiken!! We gingen op zoek naar een fietsenmaker met een degelijke pomp. En campinggas. Vliegen met fietsen heeft gevolgen.

Rond kwart na acht fietsten we van de luchthaven weg. Vol enthousiasme. Al gauw bleek dat we de dichtstbijzijnde camping niet zouden halen. Na even zoeken vonden we een zalige kampeerplek. In geen tijd zetten we de tent op en lagen we alle vijf te ronken. De volgende ochtend genoten we met volle teugen van dit prachtige plekje..

Na het inpakken volgt het inladen. Eerst in de grote auto van opa, daarna op de bagage-karren en uiteindelijk in het vliegtuig. Het was even stressen tot we alle bagage mochten afgeven. Daarna konden we genieten van onze duivels en het WK..

Na een rustige vlucht (eindelijk wat bijslapen) kwamen we aan in Gotenburg. Ondanks de hardhandige aanpak, kwamen ook onze fietsen heelhuids aan.

Het uitpakken verliep vlot -met dank aan de meisjes- alleen het pompen duurde immens lang..

Rara wat zit er in… een gedemonteerde tandem.

De andere fietsen gaan iets vlotter in hun ‘doosje’… .

Ons Feestje was de Max! Supertof dat er zo veel mensen de zoektocht zijn aangegaan naar Chalet Ten Hove. Er was veel lekkers, veel zand, een sjoelbak, een onvergetelijke voetbalmatch, petanque, schmink… zomerse gezelligheid!! Bedankt voor alle lekkere en leuke geschenken: de bloemen, de taarten, het fietsvaasje, de centen, de gelukspoppetjes, de fruitmand, de wensen, de snoepen, de pannenkoeken, de (mini-)boekjes, …

Rosalie kreeg een prachtige tekening van haar boezemvriendin Dita:

Jeanne werd verwend met oorbelletjes van Juweelidee:

Voor de liefhebbers van ons Belgisch elf-tal voorzien we VOETBAL OP GROOT SCHERM. Welkom vanaf 13.30 voor een plaatsje op de eerste rij.

Meer info: Feestje

Tot zaterdag

• verjaren
• shiatsu-examen
• nieuwe kids id’s
• valiezen pakken
• feestje

Het duurde even voor onze blog een naam had.
Seba was fan van vervan.gent. Maar we zullen ook ver weg zijn van Oostende en de Panne, dus dit volstond niet. Rosalie wilde graag buitenleven.be of reizenzonderauto.gent. Dat vonden wij teveel bondzondernaam. Toen hoorden we Raymond op de radio, en werd er beslist: 3meisjesopdefiets.
.be is wel ok, op reis word je vaak meer Belg..

Onze blog is gelanceerd. Zoals de Ariane 1 raket op het einde van 1979.