We wensen iedereen een spetterend einde en een fantastisch nieuw begin!!
Op donderdag 17 januari vliegen we naar huis. Waarschijnlijk komen we rond 19u30 – 20u aan in de Arsenaalstraat.
We kijken er naar uit om iedereen terug te zien. Graag nodigen we jullie uit op vrijdag 18 januari tussen 14u en 00u. In de Porre (om de hoek) is er die avond Winterdrink met vuurkorf, foodtruck en glühwein. De afterparty is dus verzekerd. Wie graag blijft slapen, geef een seintje!
Op de voorlaatste dag van het jaar 2018, bereiken we Athene. We hebben gezweet, gevloekt en getwijfeld maar bovenal hebben we er keihard van genoten!
Op onze voorlaatste fietsdag, halen we alles uit de kast. We fietsen 73 km en 900 hoogtemeters. We dalen 1000m ?. Uitgelaten bereiken we een hotel. Het is poepsjiek en boven ons budget. Maar we hebben ze verdiend, die vier sterren.
Voor we het eiland Evia verlaten, nemen we nog een warm buitenbad.
Op de ferry is het weerom genieten van het uitzicht.
Het is niet makkelijk om de meisjes mee te krijgen. Ze genieten volop van het paardrijden en het helpen in de stallen.
We wensen iedereen een Zalig Kerstfeest!! Dikke kussen van ons allemaal.
We blijven een paar dagen op de manege en hopen oudejaar te vieren in Athene. Nog zo’n 250 km te gaan..
We logeren op een manege met een prachtige view. De bossen, de zee, in de verte de Olympus.
We varen naar Evia, een groot eiland ten Noordoosten van Athene. De boot staat afgeladen vol. Het is prachtig weer.
We fietsen een berg op en wiewen naar beneden. Zalig!
Onze helden gaan zwemmen.
Al vijf landen lang, komen we bijna dagelijks straathonden tegen. Sommige fietsers hebben pepperspray bij (Maarten), andere een stok (Sophie en Jacques). Wij verzamelen onze woede en grommen dreigend. Als dat niet helpt, doet Rosalie een monster na. Perplex blijven de honden staan. Seba lacht vanuit de hoogte. Elk zijn tactiek..
Na een stevige dag-etappe kuieren we door de stad. Straten, winkels, pleinen en boten zijn versierd. Overal hangen lichtjes. Er is een drukte van jewelste, door de week, om 19u.. Velen doen inkopen. Studenten delen glühwein uit. Een koortje zingt ‘Stille nacht’. Mensen bidden in de kerk.
We fietsen langs de Olympus, de hoogste berg van Griekenland, waar Goden en andere mystieke wezens leven.
Af en toe komen we fietsers tegen. Dit geeft onze karavaan een extra boost. Soms zwaaien we in volle afdaling, soms stoppen we voor een praatje. De sympathieke Française Sophie fiets zonder haar lief naar Nieuw-Zeeland. Xavier en Marie willen in zeven jaar rond de wereld fietsen.
De zon laat zich even niet zien. Het miezert. Wanneer we stilstaan, voelen we de koude wind. We fleuren de boel op met onze vrolijke kerstfietsen – met bellen en hohohoow.
Zo sierlijk en rank. Dit laatste nog meer uitgesproken als ze langs ons vliegen.
We laten onze fietsen een nachtje bij de fantastische fietsenmaker Jorgos. Wij genieten van een ritje op de vervangfiets.
Na de middag gaan we kerstversiering kopen!!
Er heerst een gezellige drukte in de stad. De winkels en restaurants zijn versierd met lichtjes en slingers. Maar het allermooiste blijft de zee.
We zien voor het eerst palmbomen en citroenbomen. We plukken zure mandarijntjes met veel pitjes.
We fietsen door de regen. We rusten in een bushokje met zicht op zee. Alles is nat. Nog 13 km te gaan..
De hele dag fietsen we in de zon. Links de zee. Rechts de bergen.
Voor we aan onze dagetappe beginnen, maken we een wandeling langs de Nestos-rivier. Wat een natuurpracht!
De weg loopt dwars door een groot meer. We zien reigers, flamingo’s, aalscholvers en pelikanen. Het is ongelooflijk mooi. De pelikanen vliegen boven onze hoofden, ze steken de weg over naar de andere kant van het meer.
Midden in dit prachtig gebied ligt een orthodox klooster. We worden hartelijk begroet.
Veel te snel verlaten we deze plek. We hebben nog heel wat kilometers voor de boeg. Zonder tent zijn we minder flexibel.
Na een lange fietsdag bereiken we in het donker ons appartementje aan zee.
We blijven een dagje om van deze immense schoonheid te genieten.
We fietsen langs katoenvelden.
En trekken onze schoenen uit om een rivier te trotseren. Brr..
Het voelt raar om met euro’s te betalen. Ons leven wordt plots duurder. We fietsen voor het eerst naar het Westen. En voelen het einde naderen..
We fietsen langs de zee, door olijfboomgaarden en over heuvels. Lastig maar prachtig.
We zien veel roofvogels. In Turkije ook opvallend veel reigers, hier duizenden spreeuwen. Het is magnifiek hoe ze met z’n allen ‘showtjes’ doen in de lucht.
Na een kilometerslange grensovergang, fietsen we Griekenland binnen. Ons laatste land. Ongelooflijk dat we zo ver geraakt zijn. We voelen ons trots en triest tegelijk. De soldaat legt z’n geweer terzijde om dit moment vast te leggen.
Geen ontbijt op bed, wel een klein rood cadeautje. Het blijkt een schot in de roos. Seba zingt en danst (en fietst?) de hele dag.
